Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Πίσω από το πρόσωπο των Πανό

Κόσμος στους δρόμους, πορείες, πανό στα γήπεδα, συνθήματα, κουκουλοφόροι, επεισόδια. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ φωνάζει ο κόσμος που διαδηλώνει στους δρόμους. Οι πορείες διαλύονται από τους γνωστούς Αστυνομικούς και από τους αγνώστους (ας πούμε αγνώστους) Κουκουλοφόρους , με τη χρήση κροτιδών λάμψης (!) και δακρυγόνων και από τις ΔΥΟ πλευρές. Και την επόμενη μέρα έχουν ξεχαστεί όλα. Οι κουκουλοφόροι (τυχαίο δεν νομίζω) δεν έχουν υποστεί το παραμικρό από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, το κράτος περνάει νέους νόμους και νέα διατάγματα και όλος αυτός ο ντόρος την προηγούμενη μέρα πάει στράφι.

Δεν θα μείνω ούτε στους κουκουλοφόρους, ούτε στην αδράνεια των ΜΑΤ, ούτε θα αξιολογήσω τον θάνατο του Οικοδόμου διαδηλωτή του ΠΑΜΕ. Θα μείνω λίγο στους διαδηλωτές. Όλος αυτός ο αγώνας δεν έχει αποφέρει καρπούς, και αν κάποιοι νομίζουν ότι απλά είναι θέμα χρόνου, κάνουν λάθος. Όσες απεργίες  γίνουν, όσες πορείες πραγματοποιηθούν και όσες μέρες κατασκηνώσουν στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ οι διαδηλωτές, το κράτος θα συνεχίσει το έργο του: να καταστρέφει τους απλούς πολίτες και να σώζει το τομάρι του.

Και οι μειώσεις θα συνεχιστούν, και γουλί θα μας "κουρέψουν" και τα πάντα θα μας τα κόψουν και σε 2 χρόνια η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη θα έχει αντικατασταθεί με μια άλλη, το ΟΧΙ και το '21 δεν θα γιορτάζονται πια, ούτε η 17 Νοέμβρη, η παρουσιάστρια στην τηλεόραση θα λέει "Guten Morgen". Θα φτάσουμε στο σημείο να κυκλοφορούν γερμανικά τανκς μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Και όλα αυτά θα συμβούν αν δεν αλλάξουν οι Έλληνες νοοτροπία.

Επιστρέφω στους διαδηλωτές. Όλα από αυτούς θα ξεκινήσουν. Ωστόσο οι ΑΠΕΡΓΙΕΣ και τα άλλα μέσα διαδήλωσης είναι ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΑ και ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ. Τι καταφέρνεις με την απεργία; Πολύ απλά η κοινωνία υπολειτουργεί, εσύ φωνάζεις για τον ΕΑΥΤΟ σου και κάνεις τους άλλους να σε βρίζουν. Και αν οι άλλοι διαδηλώνουν, με διαφορετικό τρόπο, αλλά για τον ίδιο στόχο (που ποτέ δεν επιτυχάνεται), όχι μόνο δεν τους υποστηρίζεις αλλά και τους κράζεις και κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου για να σταματήσει ο αγώνας του άλλου. Αν δεν το καταλάβατε θα σας δώσω το εξής παράδειγμα: Όταν οι μαθητές κάνουν κατάληψη, για μια καλύτερη παιδεία, η πλειονότητα των καθηγητών και των διευθυντών τους κατηγορεί ότι θέλουν να χάσουν μάθημα και προσπαθούν να πείσουν τους μαθητές να σπάσουν την κατάληψη, (ή ακόμα και οι ίδιοι προσπαθούν να την σπάσουν) υποστηρίζοντας ότι μόνο με τη μάθηση, και αν αποκτήσουν γνώσεις, θα βγουν αύριο στην κοινωνία ως σωστοί πολίτες, θα οξύνουν την κριτική τους ικανότητα και δεν θα γίνονται μαριονέττες των άλλων. ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟΨΗ. Αλλά όταν βλέπεις τον καθηγητή σου, αυτόν που σου έλεγε ότι με τις γνώσεις που θα πάρεις από το σχολείο θα προχωρήσεις μπροστά, τότε η παραπάνω άποψη ΚΑΤΑΡΙΠΤΕΤΑΙ και ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Σημαίνει δηλαδή ότι ο καθηγητής στην πράξη δεν υποστηρίζει τα λεγόμενά του. Προτιμά να αγωνιστεί για τον ΕΑΥΤΟ του και να διεκδικήσει τα δικά του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ (αν πραγματικά αγωνίζεται) παρά να υποστηρίξει τις θέσεις των άλλων που μάχονται για τα δικά τους ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

Και πολλοί θα πουν: "Κοίτα μας κόβουν τους μισθούς σε εσάς δεν κόβουν τίποτα." Και όμως εσείς οι ίδιοι με εμποδίζετε στο να αποκτήσω γνώσεις, στο να οξύνω την κριτική μου ικανότητα και έτσι καταλήγω μαριονέττα των άλλων. Έτσι καταλήγω ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια υποκρισία, γιατί ο καθένας είναι εγωιστής και καλοπερασάκιας και τον νοίαζει μόνο ο ΕΥΑΤΟΣ του και το πώς θα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για αυτόν.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Και το ίδιο ισχύει και κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων. Γιατί το καλοκαίρι οι Αγανακτισμένοι γιούχαραν και έδιωξαν τους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ και αυτοί του ΠΑΜΕ απαντούσαν με βρισιές και χειρονομίες; Γιατί να μην ενωθούν όλοι μαζί να φωνάξουν με μια φωνή και να διαμαρτυρηθούν; Αφού έτσι και αλλιώς οι στόχοι τους είναι κοινοί. Ή ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; Ή ΜΗΠΩΣ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΤΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;

Π.χ.: Εσύ που είσαι διαδηλωτής και κάθε μέρα απεργείς, φωνάζεις και κατεβαίνεις σε πορείες για να υπάρχει καλύτερη μισθοδοσία, αν μόνο σε σένα ανεβάσουν το μισθό σου υπερβολικά πολύ θα συνεχίσεις τον αγώνα σου ή θα πάρεις τα λεφτά σου και θα την αράξεις στη νέα Βίλα σου και θα κάνεις βόλτες με τη νέα σου Μερσεντές και θα είσαι και πρώτη μούρη; Στην ΠΡΑΞΗ σίγουρα το δεύτερο. Γιατί λες ότι αγωνίζεσαι για την μισθοδοσία, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΑ αγωνίζεσαι για τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ μισθό, άντε και για τον μισθό των παιδιών σου και την σύνταξη των γονιών σου. Δεν αγωνίζεσαι για τη μισθοδοσία, γιατί αν αγωνιζόσουν για αυτή δεν θα σταμάταγες όταν ανέβαινε ο δικός σου μισθός, αλλά θα απαιτούσες να ανέβει και των άλλων.

Αλλά βλέπεις όλοι αυτό το σκεπτικό έχουν :"Γιατί να νοιαστώ για τον άλλον; Νά'μαι ήρεμος εγώ και για όλα τα άλλα καρφάκι δεν μου καίγεται." Ε έτσι όλα θα πάνε στο ΒΑΘΟΣ και ΠΑΤΟΣ δεν θα υπάρχει γιατί η κατρακύλα θά' ναι μεγάλη.

Τι χρειάζεται λοιπόν; ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΜΟΝΟΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ. Ο καθένας να αγωνίζεται για την ΚΟΙΝΩΝΙΑ και όχι για τον εαυτό του. Ο καθένας να βλέπει τον συνάνθρωπό του ως σκοπό και όχι ως μέσο (ικανοποίησης των ΔΙΚΩΝ του αιτημάτων). Να μην πιούμε μόνοι μας από το νερό που μας προσφέρουν αλλά να το χύσουμε στο χώμα και να το πιούμε όταν και οι άλλοι θα έχουν να πιουν. Έτσι πιστέψτε με και πιο πολλοί θα γίνουμε, και οι πορείες δεν θα διαλύονται και θα έχουμε μεγαλύτερη ελπίδα για ΕΠΙΤΥΧΙΑ.

Υ.Γ. 1: Αυτό προυποθέτει οι απεργίες να σταματήσουν και να βρεθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης του προβλήματος. Με τις απεργείες απλά δυσκολεύεται ο συνάνθρωπός μας στην καθημερινή του ζωή και όχι οι πραγματικοί υπεύθυνοι, οι οποίοι και όλας ευνοούνται από αυτή την κατάσταση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να βρίζει τον οδηγό του τραίνου γιατί δεν μπορεί να πάει στην δουλεία του κ.ο.κ.. Όσοι υποστηρίζετε την απεργεία ή είστε υποκριτές ή είστε εγωιστές ή δεν μπορείτε να σκεφτείτε διαφορετικά γιατί σας έχουν βάλει παρωπίδες στα μάτια.

Υ.Γ. 2: Το ξέρω ότι είμαι απόλυτος σε πολλά πράγματα. Ο καθένας έχει το δικαίωμα της διαφορετικότητας να πιστεύει ό,τι θέλει. Όμως δείτε και λίγο τα αποτελέσματα, τονίζω τα σημερινά αποτελέσματα που έχουν να κάνουν σχέση με την χώρα μας και όχι π.χ. για την απεργία στο Μουζαμβεκιστάν που έγινε πριν 20 χρόνια και έφερε ως αποτέλεσμα την αύξηση των μισθων κατά 3%.

Υ.Γ. 3: Αν πράγματι είχαν κάποια αποτελέσματα κάτι τέτοιες ενέργειες, τότε γιατί πάλι είμαστε στις επάλξεις;

Υ.Γ. 4: Θα σας παρακαλούσα να μου γράψετε στα σχόλια νέους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων, και αν διαφωνείτε μαζί μου αιτιολογήστε τό μου σε πληρότητα.

Υ.Γ.5: Βέβαια χωρίς κριτικό νου και χωρίς συνείδηση για το τι κάνουμε και ότι απλά ακολουθούμε την φασαρία και την μάζα ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται.

Υ.Γ. 6: Για όσους δεν κατάλαβαν όποια γνώμη έχω για την απεργία, την ίδια γνώμη έχω και για την κατάληψη.

1 σχόλιο:

  1. Ξάδερφε, σύμφωνώ με τα όσα λες γιατί βλέπω και εγώ τα τελευταία χρόνια ότι τίποτα δεν άλλαξε με τις απεργίες, απλώς κορυφώθηκε ή αντίδραση των πολιτών μεταξύ μας σε αυτούς που είναι μόνιμοι και στους Ιδιωτικούς και ανέργους. Διάβασε τα σχόλια στα άρθρα στα μεγάλα sites εφημερίδων και θα με καταλάβεις. Μάλλον περασε ιστορικά ο καιρός των μεγάλων εξεγέρσεων και αυτό επειδή μεθοδεύεται η λεγόμενη "Νέα τάξη πραγμάτων" που καθιστά μαριονέττες κράτη αδύναμα όπως το δικό μας. Επίσης, μόνο σε αυτή τη χώρα και ουτε στη μπανανία, δε γίνεται να κάνεις απεργία διαρκείας ως οδηγός λεωφορείου της ΕΘΕΛ και να πληρώνεσαι κανονικά επειδή εχεις καλό συνδικάτο. Να σου πω πως στη Σουηδια, που βρίσκεται εδω και χρόνια μια φίλη μου, θεωρείται απαράδεκτο απο τον ίδιο τον λαό να κατέβει σε απεργία ο δημόσιος τομέας ο οποίος ΠΛΗΡΏΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟ ΛΑΟ!! Αλλα τι περιμένεις εδώ? Παλεύουμε να μην γίνουμε Ινδία του Βορρά και σε λίγο και οι αγελάδες θα κατέβουν σε απεργια να μη δωσουν γάλα............
    Μαργαρίτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή